In Memoriam Sibertus Anthonius Joseph van Tongeren

Op 4 november 1941 werd Bert geboren in Den Haag als oudste zoon van Gertruida Elisabeth Agatha Bakker en Antonius Henricus Maria Joseph (Anton) van Tongeren.
Bert heeft 3 broers Joop, Theo en Ton.
Toen Bert 13 jaar oud was verhuisde het gezin naar Limburg alwaar vader Anton voor de Staatsmijnen ging werken.

Kort na de verhuizing ging Bert naar een internaat in ‘s Heerenberg in Gelderland. 
Daar heeft Bert het Lyceum gedaan waarna hij een technische opleiding (metaalbewerking) heeft gevolgd. Daarna ging Bert in Ugchelen in Apeldoorn het klooster in en werd leraar metaalbewerking op de technische school die bij het klooster hoorde.

Toen Bert 20 jaar oud was, overleed zijn vader op 14 mei in 1962 in Kerkrade, hij werd 49 jaar oud.
Op 28 jarige leeftijd, in 1969, verliet Bert het klooster om in Hilversum in een kindertehuis te gaan werken.
Het was in dat kindertehuis waar hij Lena ontmoette die daar ook werkte. Lena had op dat moment een relatie maar was zo onderste boven van Bert dat ze haar relatie beëindigde en voor Bert koos!

Op 24 november 1970 zijn Lena en Bert getrouwd en bleven ze in Hilversum wonen en werken. Op 7 juni 1971 werd hun oudste zoon Erwin geboren. Kort daarna verruilden het jonge gezin de kleine kamer in Hilversum voor een flat in Zeist waar op 28 oktober 1972 Fabian werd geboren.
Op 12 juni 1975 werd Tatjana geboren ook in Zeist.

Op 28 oktober 1975 verhuisde de familie van Tongeren naar Monnickendam. Bert had namelijk een baan gevonden als werkvoorbereider op de sociale werkplaats in Purmerend.
Het huis in Monnickendam kon Bert niet laten zoals het was. Bert was heel erg handig en maakte van alles zelf. Badkamermeubels, bedden, kasten, speakerboxen en lampen. Ook voor het inrichten en bestraten van de tuin draaide hij zijn hand niet om.

Bert hield van het water, de sloten en meren van Waterland en de zee. Een van zijn hobby’s was zeilen. Met een grote boot zoals de botter HZ 77 of de Vrijheid maar zeker ook met de Delphin, die hij helemaal zelf had opgeknapt en de BM 16 kwadraat van Erwin welke we eerst met kauwgom moesten dichtplakken voordat we ermee konden varen.Tijdens de eerste tocht met Bert, Erwin, Fabian en André zetten we koffie met Spa rood.

Andere hobby’s van Bert waren goochelen en fotografie. Hij had zijn eigen donkere kamer voor het ontwikkelen en afdrukken van de foto’s die hij maakte. Het goochelen deed hij later alleen nog op de verjaardagspartijtjes van de kinderen.
Bert maakte van elke verjaardag iets bijzonders met een uitgebreid gedekte ontbijttafel met roosjes op de boter en slingers in de kamer. 

Bert had een heleboel LP’s die hij met regelmaat draaide. Later werd zijn installatie aangevuld met een bandrecorder. Ook luisterde hij graag op zaterdag de Dik Voormekaar Show van André van Duin.

Nadat Bert een aantal jaren bij de sociale werkplaats had gewerkt is hij voor N.W. Hesselmans en Zonen in Amsterdam gaan werken als bedrijfsleider. Daarnaast ontwierp hij de huisstijl en de catalogus en verzorgde hij samen met Thijs Knip de productfotografie en ontwierp hij de stands die het bedrijf op de diverse beurzen gebruikte. Op één van die beurzen had hij een draaiplateau gemaakt met daarop een Harley Davidson met zijspan waarop een kist was gemonteerd. 

Halverwege de jaren 80 zijn Bert en Lena begonnen met het opvangen van pleegkinderen. De allereerste was Sylvia en de laatste is Chiara. In totaal zijn er 99 kinderen geweest die voor kortere of iets langere periode door Bert en Lena zijn opgevangen.

Op 17 december 1987 kwam Bert thuis met een grote bult onder zijn jas. Toen hij zijn jas open deed kwam daar een piepklein hummeltje tevoorschijn dat ons, in tegenstelling tot alle andere pleegkinderen, gelukkig nooit meer heeft verlaten. Dit was Selam die drie dagen daarvoor op 14 december was geboren in Amsterdam en op negenjarige leeftijd door Lena en Bert werd geadopteerd. Daarmee was de familie van Tongeren compleet.

Bert was een lekkerbek. Hij hield van lekker eten, eten koken, schoenlapperstaart bakken, pure chocolade, Engelse drop, marsepein, slagroomwafels en van vis.
Gerookte makreel of paling waren zijn favorieten maar ook een verse zoute haring was voor Bert niet te versmaden. Dat kon nooit maar 1 haring zijn want, “Voor 1 haring maak ik m’n bek niet smerig” zei hij dan.

Na een lang ziekbed, mede als gevolg van dementie, is op 5 maart 1995 Bert’s moeder te Kerkrade overleden.

Op 59 jarige leeftijd ging Bert met prepensioen. Het afscheid van het bedrijf waar hij zolang had gewerkt, viel hem zwaar. Ondanks zijn pensioen is Bert altijd bezig gebleven. Drukwerk maken met zijn hobby bedrijfje LCL Druck, meubels bezorgen en in elkaar zetten voor een vriend die slaapkamermeubels verkocht, vakanties naar zijn dochter en haar gezin in Thailand, waarvoor hij ook de nieuwsbrief maakte. Ook ontwierp hij bijvoorbeeld het logo voor het transportbedrijf van zijn broer Theo. Ook heeft hij nog enige tijd voor Philadelphia als vrijwilliger gewerkt.

De laatste jaren begon de gezondheid van Bert geleidelijk achteruit te gaan. Hij kreeg last van dementie waar hij, met name in het begin, heel erg veel moeite mee had. Ondanks die dementie hebben we nog heel mooie momenten als familie met elkaar mogen beleven. Zo hebben we vorig jaar september het 50 jarig trouw jubileum mogen vieren met een prachtige zeiltocht op de Gouwzee en het Markermeer maar ook heel verdrietige; vorig jaar maart is David, zijn zevende kleinkind, overleden en dat is hem niet in de koude kleren gaan zitten.

De laatste maanden zijn fysiek bijzonder zwaar geweest voor Bert. Het lopen ging steeds minder makkelijk en hij kreeg meer last van de dementie. Gelukkig waren er wel de lichtpuntjes van de zorgboerderij, waar hij ontzettend graag heen ging, de mensen van Home Instead en uiteraard van de liefde van zijn leven, Lena. Telkens als hij haar zag begonnen zijn ogen te glinsteren. Zij was alles voor hem, zij was zijn hele wereld, zijn houvast, zijn anker. Na de beroerte en de val in het ziekenhuis, waardoor zijn heup brak, werd hij blij als hij Lena zag. Zelfs als hij vanwege z’n delier en ademstops in paniek raakte, werd hij rustig en straalde zijn ogen door de aanwezigheid van Lena.

Op 17 juni heeft Bert om tien over vijf in de ochtend, in alle rust het tijdelijke voor het eeuwige verruild.
We zijn heel erg dankbaar voor het leven van Bert en dat wij daar deel van mochten uitmaken.

Rust zacht Bert en tot weerziens!